ایکوموس

Icomos

ایکوموس

Icomos

پروپوزال فضاهای چند منظوره شهری و طراحی آنها بر مبنا معماری ایرانی اسلامی

هدف از این پروپوزال طراحی فضاهای چند عملکردی شهری بر اساس معماری ایرانی اسلامی در ایستگاه مترو ارم سبز مورد بررسی قرار می گیرد

مشخصات فایل

تعداد صفحات	76
حجم	0 کیلوبایت
فرمت فایل اصلی	doc
دسته بندی	معماری

توضیحات کامل

دانلود پروپوزال پایان نامه کارشناسی ارشد رشته معماری

فضاهای چند منظوره شهری و طراحی آنها بر مبنا معماری ایرانی اسلامی

چکیده :

از آنجایی که ایجاد فضاهای چند منظوره و چند عملکردی در فضاهای شهری جنبه جدید و نو در جامعه ایجاد کرده است می توان این گونه فضاها را در مکان های عمومی مانند مترو ها هم ایجاد کرد . توسعه و تحول صنعت حمل و نقل ریلی درون و برون شهری مستلزم شناخت واقعی از تمام ظریفیت ها و پتانسیل های بالقوه می باشد . اگر چه بخش حمل و نقل ، بحثی خدماتی به شمار می آید لکن به دلیل اهمیت بنیادی آن ، فعالیتی زیر بنایی محسوب گردیده و در صورت عدم توجه کافی به آن سایر بخش ها نیز دچار عقب ماندگی خواهد شد .

رشد و گسترش صنعت حمل و نقل ریلی و وجود مزیت های نسبی فرآوان آن نسبت به سایر روشهای عمومی حمل و نقل بیش از هر زمان دیگری مشاهده می گردد . با پیشرفت تکنولوژی قطارهای شهری در حال تغییر و تحول بوده و وظیفه حمل و نقل مسافران در اغلب شهرهای مهم دنیا را به عهده گرفته است . بر اساس آمارها ، همواره تقاضا در این بخش فزآینده است و با توجه به مزیت های ذاتی و منحصر به فرد حمل و نقل ریلی شدن تکنولوژی ساخت قطعات ، وجود سیستم های موثر در زمینه نگهداری ، تامین انرژی ، علائم و ارتباطات و تجهیزات ، مستلزم حمایت همه جانبه می باشد . امروزه ایستگاهها بصورت یک مرکز مهم شهری در آمده اند ، جایی که قابل مکث کردن ، معاشرت کردن ، خرید مایحتاج منزل و همچنین استفاده از تسهیلات متنوع می باشد . همچنین مترو ها به عنوان فضاهایی مد نظر قرار می گیرند که می توان در مواقع بحرانی نیز از آنها استفاده کرد . همچنین به مترو به عنوان فضایی چند عملکردی نگاه می شود .تا بتواند در شرایط ویژه استفاده های خاص را نیز پاسخگو باشد .

کلمات کلیدی :

مترو ، حمل و نقل ، انعطاف پذیر ، چند عملکردی ، فضای شهری

مقدمه

فضاهای شهری از جمله مسائلی است که همواره ماهیت فرارشته ای به خود دیده است. به دلیل تاثیرگذاری همه جانبه طیف کثیری از مطالعات بر ساخت و طراحی و شکل گیری فضاهای شهری و تاثیر کلیه طرحهای مرتبط با مباحث کالبدی و تجسمی نظیر طرحهای معماری ، شهرسازی ، طراحی شهری بر این مساله، ماهیت مذکور قابل درک است. معماری و شهرسازی در هر مکتب اعتقادی مبتنی براندیشه های تئوریک آن مکتب است وبنابراین آنچه که معماری و شهرسازی ایرانی- اسلامی خوانده می شود ریشه در مبانی نظری دین مبین اسلام از یکسو وفرهنگ ایرانی ناشی از زندگی دیرپای دراین پهنه از گیتی ازدیگر سو، دارد.

به عبارت دیگر وجود معماری و شهرسازی کهن وباستانی سرزمین ما دردوران پیش از ظهور وبروز اسلام آموزه های مفهومی ویژه‌ای را برای معماران این آب وخاک به همراه داشته است که پس از رواج دین اسلام در ایران این مفاهیم با استفاده از مبانی دین اسلام تکامل یافته وجلوه دیگری یافته است. در این خصوص البته بایستی دقت نماییم که مبانی اندیشه ای مسلمانان شامل دوبخش اصول پایه ای واعتقادی وفروع رفتاری است. والبته فروع رفتاری بدون پذیرش اصول دین نقص دراعتقاد تلقی می شود. به عنوان مثال اقامه نماز ناشی از پذیرش اصل توحید است وبا عنایت به اینکه عبادت وسپاس در آیین اسلام ویژه «الله» است ( الحمدلله رب العالمین) اقامه نماز جز برای «الله» عملی باطل وبی ارزش است.

شاید پرسشی که در ذهن بسیاری از علاقمندان به معماری ایرانی- اسلامی متبادر شده باشد این است که موضع ما در قبال نحوه بهره گیری از فناوریهای نوین در معماری معاصر چیست؟ این امر بیش از هرچیز ناشی از فرافکنی افرادی است که درمقابل هیاهوی کشورهای صنعتی دچار خودباختگی بوده وتصور می کنند که بهره گیری از ارزشهای معماری ایرانی- اسلامی الزاما به معنای تکرار گذشته واحداث بناها با استفاده از الگوهای همسان معماری گذشته است. در پاسخ بایستی ابتدا ویژگیهای استفاده از فناوریهای نوین رادریابیم وسپس دراین خصوص اظهار‌نظر نماییم. براستی فناوری مطلوب کدام است؟ آیا به صرف استفاده یک کشور اروپایی از یک فناوری بایستی آن فناوری را به عنوان امری مقدس نصب العین قرار داده و بدون انطباق آن باویژگیهای طبیعی، تاریخی وفرهنگی کشور خود آن را بکار گیریم؟

واقعیت امر آن است که هر فناوری جدید، زمانی مطلوب وقابل پذیرش خواهد بود که از تمامی جوانب بر نمونه های پیشین رجحان داشته باشد. به عنوان مثال اگر یک فناوری جدید تنها باعث افزایش سرعت عملیات اجرایی ساختمان شود آیا موارد دیگری نظیر مخاطرات زیست محیطی، ایمنی ساخت وساز، صرفه اقتصادی، هماهنگی با اقلیم و.... را بایستی مورد بی توجهی قراردهیم؟ به نظرمی رسد که پاسخ این پرسش منفی است. بدیهی است‌که پذیرش یا عدم پذیرش فناوری یا مواد و مصالح ساختمانی مستلزم پاسخگویی آن به ابعاد مختلف مورد نظر ازجمله هماهنگی با ویژگیهای طبیعی، تاریخی و فرهنگی محل است.

بنابراین مصالح جدیدی می توانند در نظام اجرایی معماری وشهرسازی معاصر بکار گرفته شوند که اولا با ریخت کلی مصالح موجود در بخشهای فرهنگی وتاریخی شهرها همخوانی داشته، ثانیا قابل بازیافت بوده، ثالثا از نظر بافت، رنگ وجنس با بسترطبیعی و بافت فرهنگی وتاریخی کشور ما سازگاری داشته باشند و رابعا از نظر ویژگیهای فنی واجرایی نظیر صرفه جویی درمصرف کارمایه (انرژی)، دوام، مقاومت در برابر فرساینده‌های طبیعی، انعطاف پذیری در برابرزلزله و..... بر مصالح مصرفی موجود برتری داشته باشد. با عنایت به آنچه گفته شدو با ملاحظه تجارب گذشته، به نظر می رسدکه بکار‌گیری فناوریهای جدید وتولید مصالح نوین را معطوف به مطالعه، پژوهش، آزمایش وتلاش به رفع کمبودهای موجود درمصالح بومی وافزایش قابلیتهای آنهامتناسب با نیازهای معاصربدانیم. کما اینکه پژوهشهای مداوم انجام شده بر روی بتون (که مصالحی وارداتی ودارای مضرات فراوانی ازجمله تخریب محیط زیست، می باشد) در مراکز تحقیقاتی کشور ما که منجر به پیشرفتهای قابل توجهی در این زمینه شده است، چنانچه برروی مصالح بومی متمرکز می شد، علاوه برحفظ ویژگیهای بومی موجب رفع نواقص احتمالی آنها نیز می‌گردید.